αμφιθόωκος

ἀμφιθόωκος, -ον (Α) [θῶκος]

αυτός που βρίσκεται γύρω από τον θώκο, τον θρόνο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι-* + θόωκος (< θόοκος)

ασυναίρετος τύπος τού θᾶκος, θῶκος με έκταση (διέκταση) του φωνήεντος τής δεύτερης συλλαβής].